AVAZ

sözcüklerin deliliğine depremler koyuyorum

harfleri içten titreten cinsinden

bir avazda doğuyorum terk edilmiş acılardan senin yasına

keşkelerim sıyrılıyor ruhumdan

kendimi derin dehlizlerden duyuyorum

gün saklarken limanı, güvertesinden

yarına bir teslim manevrası iliştiriyorum

dağların hüzünle baktığı yerde inlemesinden

sahte gülüşlerimi takıp yüzümün kör noktasına

çekiştiriyorum iki zaman düşkünü kolumdan

yolun tam ortasında öylece duruyorum

tartılan hafifliğin boş kefesinden

belli aklımın ters köşe durumlarını bilmiyorum

yayların ok atımı gerilmesinden

bu kadar heves fazla büyük, dilin pot kırmasına

kalıbı uygun hesaba yatırdık dara düşen boyumdan

adımlarımı hayatın kekremsi tadına uyduruyorum

hatrına geldikçe keyfimin üst perdesinden