AYIN ŞİİRİ
İNSAN
Ve tez’umu enneke cirmun sağîrun, ve fike’ntave’I âlemu’l-ekber”
Hazreti Ali
Haberdâr olmamışsın kendi zâtından da hâlâ sen,
“Muhakkar[1] bir vücûdum!” dersin ey insan, fakat bilsen…
Senin mâhiyyetin[2] hattâ meleklerden de ulvîdir:
Avâlim[3] sende pinhândır[4], cihanlar sende matvîdir[5]:
Zeminlerden, semâlardan taşarken feyz-i Rabbânî,
Olur kalbin tecellî-zâr-ı nûrâ-nûr-i Yezdânî[6].
Musaggar[7] cirmin[8] amma gâye-i sun’-i İlâhîsin[9];
Bu haysiyyet[10]le pâyânın[11] bulunmaz, bîtenâhîsin[12]!
Edîb-i kudretin beytü’l-kasîd-i şi’ri[13] olmuşsun;
Hakîm-i fıtratin bir anlaşılmaz sırrı olmuşsun.
…
Mehmet Âkif ERSOY
[1] hor görmek, küçümsemek
[2] nitelik, içyüz
[3] âlemler
[4] gizli
[5] sarılmak
[6] Allah’ın ışık ışık tecelli ettiği yer
[7] küçültülmüş
[8] hacim, büyüklük
[9] Cenab-ı Hakk’ın san’atı, eseri
[10] değer, saygınlık
[11] son, sonuç, sınır
[12] bitmez, tükenmez
[13] kasidenin seçilmiş en güzel beyti