AYKIRI ZAMBAK
Takvim kış,
Rakamlar Roma’nın eksilerinde.
Hu hu’lar,
Bir baykuşun bilge sessizliğine kanat çırpıyor.
Vakitsiz bir zambak,
Beyaz kozasından henüz kurtulmuş.
Dik duruşunda bir devrimin ayak sesleri.
Mevsimlik bir ömürde,
Nasıl da bir meydan okuyuş!
Cismin tozlaşıp da devleştiği resim.
Sen yüz yılda bir gelen eşsiz zambak.
Sen asi ruhlu aykırı zambak.
Bir çocuğun sapan taşı,
Bir şamanın kadim muştusu,
Ebabil kuşlarının yaktığı meşale…
Sen, zamansız aç ki,
Bahçeler gülistan olsun.
Sen zamansız aç ki,
Yunus balığı bir peygamber doğursun.
Bir kelebeğin ömrü sende tılsımına kavuşsun.
Sürgün topraklar, yılkı atlarının ülkesi olsun.
Kundaktaki bebeler senin ninnilerinle uyusun.
Ey ulu zambak,
Sen aç ki yağan yağmurlar,
Seninle rahmetini bulsun.
Ağaçlar en olgun mavi yemişlerine dursun.
Kızgın çöller uzaklardan gelen bir gömleğin
Rayihasına doysun.
Ah sen!
Gözü kara biricik zambak.
