BELKİ DE BİTMİŞTİR
Beni topraklı bir yola bıraktılar
Tanımıyordum simalarından
Karanlıktı
Bir arabayla ne kadar uzağa gidilebilirse
O kadar uzak
Kalkıp mutlu olmaya gittim
Belki bir şey bulur , mutlu olurum gibi
Hep böyle kalacak zannettim ya hayatı
İşte öyle
Bana biraz ekmek verdiler
Annemin ekmeğinden farklı
- Ruhum diyorum keşke uzaklara gitmese-
Bir yükseklik gördüm
Aşağısı deniz
Daha dur dediler
Baktım durdum, geçtim seneler oldu
Bir baktım iki baktım üçyüz dörtyüz olmuş
Sonra birileri geldi, babamdan olur olmaz uzak kaldım
Bağırıp kimsenin duymaması gibi
Diğer yerler kadar uzak
Bir patlama gibi korkunçuzakgarip
Kendimle konuşurken bile hayallerden uzak durmam gerekti sorma
Hakkını yemiş oldum kendimin
Nasıl oldu hiç bilmiyorum
Şimdi aynalar da uzak
Belki de bitmiştir.
Bazı sırlara sığındım , çıktım sulara döktüm
Güneşi de geçtim
Rüzgarları da kovdum.
Akşamdan kalma bir ay kadar aşikar
Gelsin bir ayın 16 sı diye bekledim
Belki dostlarım gelirdi.
Minnet duydum
Attım kendimi çöllere
Kendimden uzakta aldım bana dair ne varsa benzediklerim de beklentilerim de
Çok sürdü
Geçmiyor
Her şeyi kendimden bildim
Mutlu olsaydım su içer gibi
Evvelden huzurdu
Sesine tutunmayı istedim
Daha somut bir şeyim yok
Seni güzel kılan şey beni mutlu etsin istedim
Çok mu istedim
O kadar içten ve yaşanmışlık hissettiren bir şiirki yazanın eline ve aklına sağlık. 😊🎀
Güzel kalbin kelimelerine şiirlerine yansımış,bizlerle paylaştığın için müteşekkirim yüreğine sağlık♥️💐
Güzel gönlüne, güçlü kalemine sağlık…