EKLEMEDİR KOCA KONAK

2020 yılına ve Ocak ayına merhaba derken; Deruhte Dergi’de bu ay Soner OLGUN’a kulak veriyoruz. Eklemedir Koca Konak türküsüyle, gönüllerimize dokunan bu türküyü Ahmet YAMACI, Kemal KAZDAĞI’ndan derleyip notaya almış. “Eklemedir Koca Kavak” diye de söylenen/bilinen türkünün güzel oluşu, farklı yörelerin türküye sahip çıkmasına neden olmuş. Fakat repertuarda Aydın yöresine ait olduğu bilinmektedir. Rivayet olunur ki; 19. Yüzyılda, günümüzde Denizli’nin ilçesi olan Buldan’a bir bey göç eder. Buraya, görenlerin hayran kaldığı bir konak yaptırır. Konağın namı Aydın Paşasına  (bu şekilde geçiyor, öyle bir makam duymadık daha evvel) kadar ulaşır. Adamlarını bölgeye gönderir; konağı incelemelerini ve işittiği gibi gösterişliyse konağı yakmalarını emreder. Paşanın adamları emir üzerine giderler ve konağı yakarlar. Konağından vazgeçmeyen beyimizse daha sonra eklemeler yaparak konağını kurtarmaya çalışır. Bölge halkıysa bu durumu türkülere dökerler.

Rivayetin doğruluğu konusunda herhangi bir netlik bulunmamakla birlikte, türkünün yanık sözleri daha derin bir dertten bahsediyor bizlere. Biz hikâyeyi merak ededuralım; malum mevsim kış; sobalı bir evde, geceleyin, sobada yanan ateşin tavanda yansımalarına bakarak bu türküyü dinlemek ne güzel olur değil mi?

Dinleyelim öyleyse;

“Eklemedir koca konak ekleme

Nazlı da yârim yine yine geldi aklıma

Nasıl edeyim başımdaki sevdaya

Aman aman dostlar yoldan geldim yorgunum

Orta da boylu bir güzele vurgunum

Bizim bağın menekşesi al olur

İnsan da sevdiğine de yanar kül olur

Sevdiğini alamayan del’olur

Aman aman dostlar yoldan geldim yorgunum

Orta da boylu bir güzele vurgunum”