ŞEKER
Bazen, “Acaba çocuklarım olmasa gönlümü ferahlatacak güzel cümlelerden mahrum mu kalırdım?” diye düşünüyorum. Kelimelerden yaptıkları boyayla hüznümü, kederimi, acımı bir
Devam
Çocuk
KAPININ ARKASINDA YERE ÇÖKMÜŞ BİR ACI
Yazmak istemiyorum Acımın mürekkebi bulaşıyor her yere Yazdıkça başka pencerelerden bakıyorum Oyun etmişim acımı acıyorum kendime Geçsin diyorum, geçsin artık
Devam
OĞLUMU OYUNCAK AYIMLA TANIŞTIRDIM
Uyandım işte, hem de hiçbir zaman istemeyeceğim şekilde. Uyandım ve uyuyamadım. Anne diyerek ağlamaya başladım, susmadım hiç. Ben ki ağlarken
Devam
LİMON SARISI ATKI VE BİR PEÇETE
Parmaklarım soğukta ısınmak için verdikleri mücadelede birbirlerine sarılıyorlar. Oturuyorum bir parkın köşesinde. Etrafı izliyorum. Eski bir park bu. Paslanmış salıncak
Devam
BÜYÜK KARA BULUT
Yaz, adada yerlinin dilini çat pat konuşabilen korkak bir mülteci gibi eşyalarını toplamış kuytu bir köşede gitmeyi bekliyor. Uğurlamaya gelen
Devam