ŞEKER
Bazen, “Acaba çocuklarım olmasa gönlümü ferahlatacak güzel cümlelerden mahrum mu kalırdım?” diye düşünüyorum. Kelimelerden yaptıkları boyayla hüznümü, kederimi, acımı bir
DevamYazmak istemiyorum Acımın mürekkebi bulaşıyor her yere Yazdıkça başka pencerelerden bakıyorum Oyun etmişim acımı acıyorum kendime Geçsin diyorum, geçsin artık
DevamUyandım işte, hem de hiçbir zaman istemeyeceğim şekilde. Uyandım ve uyuyamadım. Anne diyerek ağlamaya başladım, susmadım hiç. Ben ki ağlarken
DevamParmaklarım soğukta ısınmak için verdikleri mücadelede birbirlerine sarılıyorlar. Oturuyorum bir parkın köşesinde. Etrafı izliyorum. Eski bir park bu. Paslanmış salıncak
DevamYaz, adada yerlinin dilini çat pat konuşabilen korkak bir mülteci gibi eşyalarını toplamış kuytu bir köşede gitmeyi bekliyor. Uğurlamaya gelen
Devam