ÖRDEK’E MEKTUP

Sevgili Ördek,

Hep birine mektup yazmak istemişimdir. Kısmet sanaymış. Seninle tanışmama ne vesile oldu tam bilmiyorum. Galiba ‘öğretmenler’ sayfasıydı. Şükür ki karşılaşmışım sayfanla. Hayatta hala hiç karşılık beklemeden, hiç tanımadığın insanlar için çırpınan birini görmek kurumuş dallarımı yeşertti. Ruhen çok karamsar, hayattan hiçbir beklentisi olmayan ben; yaptıklarınla, canlı yayın sohbetlerinle, kitaplarınla canlandırdın beni. Başlarda sadece yardım amaçlı aldığım kitapların bağımlısı olmuşum. İlk zamanlar her şey çok garipti. Benim dinlediğim ama herkesin çok dinlemediği şarkıları paylaşıyordun. Ya da çok uzun zaman önce izlediğim bir videoyu sayfanda görüyordum. İsmet Özel’i de tabii. Bu kadar ortak nokta sayfanı takip etmede beni nirvanaya ulaştırdı (gülücük). Allah senden razı olsun… İki cihanda mutluluğa ulaş inşallah.

İçimden geçenleri yazmak istedim, hakkını helal et. Anahtarlığı sana hediye olarak gönderdim, umarım beğenirsin. Hep sen mi çekiliş ile hediye vereceksin? Biz de yapalım bir şeyler (gülücük). Kolyeler de umarım satılır da parası yetim kardeşlerimize yarar. Kitapları da ekliyorum. Sen bir yolunu bulur o kitapları da işe yarar hale getirirsin (gülücük). Küçük Kara Balık ne işine yarar bilemem (gülücük). Ben de o kara balık gibi on iki yıl önce evimden çıktım, dere aştım denize geçtim, okyanusta kaybolmak üzereyim (gülücük). Bu da dipnot olsun (gülücük).

Bir Ördeksever…