PAPYONLU ADAMLAR

Heyecanım evde kalmış kızlardan yana,

Bu, bizim balkonun pembe saksıya biatıdır.

Gitsek ve bir törene şahitlik etsek seninle

Patlamasa konfetiler,

İsraf etsek kaşıktaki son yemeği.

Alıngan bekleyişler hala mümkün müdür ki?

***

Günlerdir pusula manasını yitiriyor kentimde.

Dalından elma koparmak şimdi o kadar kolay değil.

Ötesi Kaf dağı değildir, neresidir bilmem de.

Çatarsam bir daha düzelmez kaşlarım,

Dolaşır yassı kalemlerin mürekkebinde muhakemem.

İçine kız kulesi sığdırılmış acemi simit, ebedi sermayem.

Dedemin papyonlu adamlara güveni kalmamıştır,

Artık eğik yaprakları kaydırak bilmek ihanettir çocukluğuma.

Belki de yumağa doymuştur kedi, bilemem.