SEN VE EBEDÎ MUTLULUK
Bir sabah vardınız
Sen ve ebedî mutluluk
Uyanmıştım tüm dikenli yataklardan.
Uzanıp seyrettiğim
Büyürek bir aydı gözlerin
Say ki ezilmiş saatleri
Geçeyim saksağan zamanlardan
Yüzünden öte yüzler var
Hepsinde birer
İğreti gülümseme tavrı
Sorsun diye bekliyoruz işte
Bunları bir bir Tanrı
Ve kalbimde
Yağmurlar büyük büyük yürür
Söylesene bu durmadan yürüyeni
Senin pencerenden başka kim görür?
Sensiz ben böyle tedbirsizim
Hem dahi yersizim
Çünkü insanlar
Sözleri uzatırlar, kıpkırmızı elma
Cennete aşina bakışın sanki diyor ki:
“Elma değildir onlar alma!”
Ne çok çabalıyoruz değil mi
Bulmak için kırkı?
Fark etmiştim hâlbuki
Her şeye ve herkese rağmen
Gözlerinin içinde
Bulutlara selam veren
O güzel parkı.
Aksanı bozuk bir yaşamdı benimkisi
Seninle dilim döndü hayata
Gülüşünün kıyısına el sallamadan
Zordu yüzmek bu kırışık ırmakta.
