SEN VE EBEDÎ MUTLULUK

Bir sabah vardınız

Sen ve ebedî mutluluk

Uyanmıştım tüm dikenli yataklardan.

Uzanıp seyrettiğim

Büyürek bir aydı gözlerin

Say ki ezilmiş saatleri

Geçeyim saksağan zamanlardan

Yüzünden öte yüzler var

Hepsinde birer

İğreti gülümseme tavrı

Sorsun diye bekliyoruz işte

Bunları bir bir Tanrı

Ve kalbimde

Yağmurlar büyük büyük yürür

Söylesene bu durmadan yürüyeni

Senin pencerenden başka kim görür?

Sensiz ben böyle tedbirsizim

Hem dahi yersizim

Çünkü insanlar

Sözleri uzatırlar, kıpkırmızı elma

Cennete aşina bakışın sanki diyor ki:

“Elma değildir onlar alma!”

Ne çok çabalıyoruz değil mi

Bulmak için kırkı?

Fark etmiştim hâlbuki

Her şeye ve herkese rağmen

Gözlerinin içinde

Bulutlara selam veren

O güzel parkı.

Aksanı bozuk bir yaşamdı benimkisi

Seninle dilim döndü hayata

Gülüşünün kıyısına el sallamadan

Zordu yüzmek bu kırışık ırmakta.