VOLTA

Ayaklarımın ucu ıslak,
Topuklarım çamur.
Kaldır başını da bir bak
Nedir bu başlardaki ur?

Görmek hüner, biliyorum.
Önüm sis, arkam pus
Yürüyorum.

Benim kendime mapus,
Sayıyorum.
Yirmi iki yıl, yedi ay çiziyorum.

Pencere mi, kapı mı bu açılan?
Gidin.
Ben ışık istemiyorum.
Hücrem cana, ben bana
Karanlık, duvarlara alışmış.
Bir tek ses var kulağımda:
Tak, tak, tak
“Çöktüğün yerden kalk!”

Girmek korkunç, çıkmak daha çok.
Parmaklarım ceplerimde rahat,
Ama elini sıkamam kimsenin.
Ayaklarımın ucu kuru,
Topuklarım toz, toprak.
Görmek bir hüner. Değil.
Önüm sis, arkam pus
Omuzlarımda bir ağır us.
Gidiyorum.
Saymayı bıraktım.
Çünkü saydıkça küçülüyorum.