X SOKAĞINDA ARAYIŞ

Bodrum katında yaşardık dünyanın

-Ne acı- pencerelerim toprağa açılırdı

Bilirdim, gökyüzü saklardı gölgeler

Bilmezlerdi manzaram kuşlara benzer,

Uçmaktan yorulur da bir gün

Yaşamı eskitenlerin gözlerine konardı

 

Ruhumu yatırırdım dizlerine annemin

Afrika geceleri kokardı elleri

Şehrin yıkık duvarlarında yarım kalmış şiirleri

Alın yazımızla tamamlar, türkülerimize katardık

Sahaf dükkânlarında biriken hikâyeleri

Sızlayan takvimlerin seslerinden toplardık

 

Yollara düşerdim tavana yansıyan soba alevlerinde

Bir dostun gözyaşlarına değerek yağmura karışıp

Yakmak gibi bütün çocukluğumu habersiz. 

Coğrafyalardan çocuk gülüşleri toplayıp

Masal kitapları arasında kurutmak gibi

Bulunduğu şehirden hiç çıkmamış bir otobüste

Hep aynı dağları seyrederek haritalar dolaşmak gibi

Düşerdim yollara, Soluklanırdım

Yaslanıp da bir dağa -Babaya-

 

Kitlesel ölüm haberleri kadar kanıksanmış

Toz toprağa karışmış bir günde, ağır aksak

Güvercin mektupları kadar eski raflarda

İnsan ölüsüne rastladım, X milyon

X milyon yitik kelime, koparılmış uçurtma

Ardına düştüm tüm zaman dilimlerinde aradım

Bin bilinmeyenli denklem insan, bir soru cevaplanmamış

 

Çekilmemiş bir sahnenin tekrarı zihnim

Kurulmamış bir diyalog devinimi

Sen yürünmemiş sokak, söylenmemiş sevda türküsü

 

 

İğreti duruyor bu çağda sevmek

AVM’lerde süs çiçekleri kadar

Ait olmamış, fark edilmemiş, yakışıksız

Kalp taşıyan herkesin kaderidir delirmek

İğreti duruyoruz, göğsümüzde bir sevda büyüterek 

 

-Bir rastlayış köşede

kız çocuğunun gözlerinde-

O sokağa düşerse yolum,

bir gün basarsam kaldırımlarına 

Aynı gözlerle bakacağım sana

-bu kez kırgın, yenilmiş-

Dağını yitirmiş bir yetim hüznüyle

Merdiven altı dualara saklanmış umut

İstanbul’a, Kurtuba’ya,

Kekik kokulu yaylalara karışmış

Mültecilerden artakalan boş beşik yüreğim

Hasret ninnileriyle acılarını avutan

Ardım ateş yığınları, geçilmiş.

Ardım yıkık şehirler.

Ardım Halep…